ಮಾತುಗಳಿಗೆ ತೂಕವಿದೆ, ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುವಾಗ ಬದ್ಧತೆ ಬೇಕು ಎಂಬುದು ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದ ನಾನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವುದು. ಹೀಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾವೊಂದಿಷ್ಟು ಜನ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಮಾಡಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿರುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡದಿರುವುದಕ್ಕೆ, ಅವರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ವಿವರಿಸಿ, ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಿ ಬರಬೇಕು ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ಉಹೂಂ, ಉಳಿದವರು ಇದಕ್ಕೆ ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮಗೆ ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟಿರುವವರು, ನಾವು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದೇನೂ ನಂಬಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಹೋಗಿ ಹೇಳುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಉಳಿದವರ ತರ್ಕವಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ನಂಬಿರುತ್ತಾರೋ, ಇಲ್ಲವೋ, ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದ ನಾವು, ಈಗ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕು ಎಂಬುದು ನನ್ನ ತರ್ಕವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಬೇರೆಯವರನ್ನು ಕನ್ ವಿನ್ಸ್ ಮಾಡಲಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನಾವು ಆಡೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವಂತೆ ಹೇಗಿರುವುದು? ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಕಿತ್ತಾಟವಾಗಿತ್ತು. ಈ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿ ಚರ್ಚೆಯಾಗಿ, ಕೊನೆಗೆ ನಾನು ಮಾತ್ರ ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಅಸಹಾಯಕತೆಯನ್ನು ಹೇಳಿ, ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದಿದ್ದೆ. ಉಳಿದವರು ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ತಪ್ಪೊಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ.
ಈಗ ಫೇಸ್ಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಗಳಿಗೆಗೊಂದು ಸ್ಟೇಟಸ್ ಅಪ್ಡೇಟ್ ಆಗುವುದು, ಕಮೆಂಟ್ ಗಳು, ಕೊನೆಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಇದ್ದಕಿದ್ದಂತೆ ಮಾಯವಾಗಿಬಿಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಮತ್ತೊಂದಿಷ್ಟು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿ, ಹೌದು, ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧತೆ ಬೇಕು, ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ಸ್ಟೇಟಸ್ ಆಗಬಹುದು ಅಥವಾ ಇನ್ ಬಾಕ್ಸ್ ಮೆಸೇಜ್ ಆಗಬಹುದು! ಬೇರೆಯವರನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಲಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಮುಂದೆಯೇ ನಾವು ಬೀಳದಿರಲು! ಅಲ್ಲವೇ?
No comments:
Post a Comment